Een van de groepen in Ljubljana koos voor onderzoek/verkennend leren als een manier om de buurt te verkennen en van elkaar te leren. In een onderzoeksproject richtten de deelnemers zich op het verleden, het heden en de toekomst van de wijk Poljane, het gebied waar de Sloveense Third Age University is gevestigd. 

De deelnemers raadpleegden archiefmateriaal, verzamelden oude ansichtkaarten van de wijk, zochten naar audiovisueel materiaal en wandelden door de wijk terwijl ze de fysieke en sociale omgeving bespraken en de meest waardevolle uitzichten identificeerden. 

Tijdens het onderzoeken volgden de Dreamlike Neighbourhood groepen een aantal stappen: 

1. Ze analyseerden hun eigen interesses: Ze werden aangemoedigd hun indrukken te noteren en te schrijven over hun persoonlijke ervaring met het gebied. Leden van de onderzoeksgroepen beschreven bijvoorbeeld wat ze onderweg naar het U3A-gebouw tegenkwamen (“Welke interessante dingen zijn je opgevallen toen je naar de universiteit kwam?”). 
2. Hun bevindingen werden ondergebracht in thematische clusters. Er verschenen verschillende combinaties van losse geschriften en verhalen. Ze werden zo gecombineerd dat ervaringen en herinneringen ook verbonden werden met een of andere actuele ruimtelijke thematiek.
3. Zij verzamelden informatie en gegevens over de geselecteerde onderwerpen. Afzonderlijke onderwerpen werden verrijkt met persoonlijke verhalen van anonieme stadsbewoners die werden gerekruteerd via persoonlijke sociale netwerken (familieleden, vrienden, ex-medewerkers, buren…). De manieren om de gegevens te verzamelen werden aangepast aan de individuele respondenten: mondelinge interviews of het schrijven van hun eigen verhalen en herinneringen. Er werden foto’s genomen van de wijk en de gebouwen. De recente renovatie van de Poljanska straat werd besproken. Bevindingen werden vastgelegd. 
4. Persoonlijke en geclusterde verhalen verbinden met data uit meer formele en theoretische bronnen De verhalen werden vervolgens vanuit verschillende perspectieven bestudeerd. Door theoretische kennis en gegevens uit vakliteratuur en studies in te brengen werden de afzonderlijke verhalen geloofwaardiger. Leden van de groepen gingen naar bibliotheken, archieven, musea, culturele centra en de nationale radio en hielpen elkaar enorm bij het zoeken naar literatuur.
5. Publiekscampagne voeren: Leden van de buurtgroep droegen bij aan de conceptualisering van een tentoonstelling, schreven een filmscript (ze moesten leren hoe er een te schrijven) en filmden. De deelnemers werkten ook mee aan een tv-film over ouderenflats en de toegankelijkheid van de openbare ruimte. Verder hielpen ze elkaar bij de voorbereiding van een straatevenement. Tijdens een ronde tafel bespraken ze hun perspectieven en bevindingen met studenten architectuur en architecten. (zie Internationaal straatevenement: Ronde tafel, Tentoonstellingen vormgeven, Video’s maken)